Przejdź do treści
Strona główna » Baza wiedzy » Unikanie stresu

Unikanie stresu

Czy unikanie stresu to dobra strategia? Na to pytanie ciekawie odpowiada Kelly McGonigal w swojej książce Siła stresu:

Gdy spojrzysz na swoje życie z szerszej perspektywy i spróbujesz usunąć z niego każdy dzień postrzegany przez ciebie jako stresujący, wówczas okaże się, że do ideału daleko. Wtedy okaże się też, że usuwasz z życia doświadczenia, które pomogły ci się rozwijać, wyzwania, które napawają cię największą dumą, i relacje, które cię kształtują jako człowieka. Zniknęłoby zapewne trochę nieprzyjemności – ale także niemało wartościowych przeżyć.

unikanie stresu

 

Jeśli zdarza ci się marzyć o całkowicie bezstresowym życiu, co jest dość powszechne wśród ludzi i całkiem naturalne, to koszt realizacji takiego marzenia pozostaje wysoki. Prawda jest taka, że szereg negatywnych skutków, które łączymy ze stresem, jest w dużej mierze efektem prób jego unikania. Naukowcy odkryli, że właśnie próby unikania stresu prowadzą do znacznego obniżenia poziomu percepcji własnego dobrostanu, zadowolenia z życia i poczucia szczęścia. Przekładają się również na spadek poczucia przynależności i chęci utrzymywania kontaktów z innymi ludźmi. Na dłuższą metę takie unikanie stresu może nawet prowadzić do wyczerpania.

W psychologii istnieje zwrot generowanie stresu. Opisuje on zjawisko błędnego koła stanowiącego konsekwencje prób unikania stresu; powstaje bowiem jeszcze więcej źródeł napięcia, a zarazem zmniejszają się zasoby, które powinny dawać siłę danej osobie. W efekcie, z im większą determinacją dąży ona do unikania stresu, maksymalizowania przyjemności i minimalizowania bólu, tym bardziej prawdopodobne jest, że życie tej osoby będzie pozbawione głębi, sensu i poczucia wspólnoty z innymi ludźmi.

Jedną z głównych korzyści tego, że akceptujemy doświadczanie napięcia, jest to, że znajdujemy siły, aby osiągnąć ważne cele i brać udział w wydarzeniach, które są trudne, stresujące, ale jednocześnie najbardziej wartościowe i rozwijające.

Zatem czas na chwilę refleksji:

  • Jakie stosujesz strategie unikania sytuacji stresujących? Czy któraś z tych strategii ma charakter autodestrukcyjny?
  • Czy te strategie wymagają od ciebie wysiłku, czy zajmują ci czas?
  • Z jakich wydarzeń, doświadczeń, celów, ról zdarzyło ci się zrezygnować, ponieważ uznałeś je za zbyt stresujące?
  • Czy decyzja o rezygnacji z takich rzeczy długo jeszcze zaprzątała twoje myśli?
  • Czy w wyniku tych decyzji twoje życie wzbogaciło się?
  • Co straciłeś, rezygnując z tych zamierzeń?
  • Jak wzbogaciłyby one twoje życie, gdybyś podjął wyzwanie?

 

Źródło: A. Bubrowiecki: Jak wyjść z dołka emocjonalnego